Co należy wiedzieć o kiły

Kiła to infekcja bakteryjna przenoszona drogą płciową. Jest uleczalny we wczesnych stadiach, ale bez leczenia może prowadzić do niepełnosprawności, zaburzeń neurologicznych, a nawet śmierci.

Bakteria Treponema pallidum (T. pallidum) powoduje kiłę. Istnieją cztery stadia choroby: pierwotne, wtórne, utajone i trzeciorzędowe.

W 2018 roku Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zauważyło, że 64% przypadków kiły dotyczy mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami. Jednak liczba przypadków wśród heteroseksualnych mężczyzn i kobiet również rośnie.

Kiłę można leczyć antybiotykami, zwłaszcza we wczesnym stadium. Nie ustępuje bez leczenia.

W tym artykule wyjaśniamy różne stadia kiły i czy jest ona uleczalna, a także jak ją rozpoznać i leczyć.

Co to jest kiła?

Gorączka jest możliwym wtórnym objawem kiły.

Kiła to infekcja, która rozwija się z powodu T. pallidum bakteria. Bakterie te mogą rozprzestrzeniać się między ludźmi poprzez bezpośredni kontakt z wrzodem syfilitycznym.

Te owrzodzenia mogą pojawić się na skórze lub błonach śluzowych pochwy, odbytu, odbytu, warg lub jamy ustnej.

Kiła najprawdopodobniej rozprzestrzenia się podczas seksu oralnego, analnego lub pochwowego. Ludzie rzadko przekazują bakterie poprzez pocałunki.

Pierwszym objawem jest bezbolesny ból na genitaliach, odbytnicy, ustach lub innej części skóry. Niektórzy ludzie nie zauważają bólu, ponieważ nie powoduje bólu.

Te rany ustępują samoistnie. Jeśli jednak dana osoba nie zostanie poddana leczeniu, bakterie pozostają w organizmie. Mogą pozostawać uśpione w organizmie przez dziesięciolecia, zanim reaktywują i uszkadzają narządy, w tym mózg.

Objawy

Lekarze kategoryzują stadium kiły jako pierwotne, wtórne, utajone lub trzeciorzędowe. Różne objawy definiują każdy etap.

Choroba może być zaraźliwa w fazie pierwotnej i wtórnej, a czasami we wczesnej fazie utajonej. Kiła trzeciorzędowa nie jest zaraźliwa, ale ma najpoważniejsze objawy.

Pierwotne objawy

Objawy kiły pierwotnej obejmują jedną lub więcej bezbolesnych, twardych i okrągłych wrzodów syfilitycznych. Pojawiają się od 10 dni do 3 miesięcy po wejściu bakterii do organizmu.

Wrzody ustępują w ciągu 2–6 tygodni. Jednak bez leczenia choroba może pozostać w organizmie i przejść do następnej fazy.

Wtórne objawy

Objawy kiły wtórnej obejmują:

• owrzodzenia przypominające brodawki jamy ustnej, odbytu i narządów płciowych
• nie swędząca, szorstka, czerwona lub czerwono-brązowa wysypka, która zaczyna się na tułowiu i rozprzestrzenia się na całe ciało, w tym na dłonie i podeszwy
• bóle mięśni
• gorączka
• ból gardła
• obrzęk węzłów chłonnych
• niejednolita utrata włosów
• bóle głowy
• niewyjaśniona utrata masy ciała
• zmęczenie

Objawy te mogą ustąpić kilka tygodni po ich pierwszym pojawieniu się. Mogą również powracać kilka razy w dłuższym okresie.

Bez leczenia kiła wtórna może przejść do stadium utajonego i trzeciorzędowego.

Przeczytaj więcej na temat kiły wtórnej.

Kiła utajona

Faza utajona może trwać kilka lat. W tym czasie organizm będzie nosił chorobę bez objawów.

Jednakże T. pallidum bakterie pozostają uśpione w organizmie i zawsze istnieje ryzyko nawrotu. Lekarze nadal zalecają leczenie kiły na tym etapie, nawet jeśli objawy nie występują.

Po fazie utajonej może rozwinąć się kiła trzeciorzędowa.

Kiła trzeciorzędowa lub kiła późna

Kiła trzeciorzędowa może wystąpić 10–30 lat po rozpoczęciu zakażenia, zwykle po okresie utajenia, podczas którego nie występują żadne objawy.

Na tym etapie kiła uszkadza następujące narządy i układy:

• serce
• naczynia krwionośne
• wątroba
• kości
• stawy

Mogą również rozwinąć się gumy. Są to obrzęki tkanek miękkich, które mogą wystąpić w dowolnym miejscu na ciele.

Uszkodzenie narządów oznacza, że ​​trzeciorzędowa kiła może często prowadzić do śmierci. Dlatego leczenie kiły przed osiągnięciem tego etapu ma kluczowe znaczenie.

Kiła układu nerwowego

Kiła układu nerwowego to stan, który rozwija się, gdy T. pallidum bakterie przedostały się do układu nerwowego. Często ma związek z kiłą utajoną i trzeciorzędową. Jednak może to nastąpić w dowolnym momencie po pierwszym etapie.

Osoba z kiłą układu nerwowego może długo nie wykazywać objawów. Alternatywnie objawy mogą rozwijać się stopniowo.

Objawy obejmują:

• demencja lub zmieniony stan psychiczny
• nieprawidłowy chód
• drętwienie kończyn
• problemy z koncentracją
• dezorientacja
• bóle głowy lub drgawki
• problemy ze wzrokiem lub utrata wzroku
• słabość

Wrodzona kiła

Kiła wrodzona jest ciężka i często zagraża życiu. T. pallidum bakterie mogą przenosić się z kobiety w ciąży na płód przez łożysko i podczas porodu.

Dane sugerują, że bez badań przesiewowych i leczenia około 70% kobiet z kiłą będzie miało niekorzystny wynik w ciąży.

Niepożądane skutki obejmują wczesną śmierć płodu lub noworodka, przedwczesny poród lub niską masę urodzeniową oraz infekcje u niemowląt.

Objawy u noworodków obejmują:

• nos siodłowy, w którym brakuje grzbietu nosa
• gorączka
• trudności z przybieraniem na wadze
• wysypka narządów płciowych, odbytu i ust
• małe pęcherze na dłoniach i stopach, które zmieniają się w miedzianą wysypkę, która może być wypukła lub płaska i rozprzestrzeniać się na twarz
• wodnisty płyn z nosa

Starsze niemowlęta i małe dzieci mogą doświadczać:

• Zęby Hutchinsona lub nieprawidłowe zęby w kształcie kołka
• ból kości
• utrata wzroku
• utrata słuchu
• obrzęk stawów
• szabla goleń, problem kości w kończynach dolnych
• blizny skóry wokół genitaliów, odbytu i ust
• szare plamy wokół zewnętrznej pochwy i odbytu

W 2015 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) potwierdziła, że ​​Kuba jest pierwszym krajem na świecie, który całkowicie wyeliminował kiłę wrodzoną.

Dowiedz się, jak rozpoznać różne choroby przenoszone drogą płciową tutaj.

Czy to jest uleczalne?

Każdy, kto obawia się, że może mieć kiłę lub inną infekcję przenoszoną drogą płciową (STI), powinien jak najszybciej porozmawiać z lekarzem, ponieważ szybkie leczenie może go wyleczyć.

Wczesne leczenie penicyliną jest ważne, ponieważ choroba może prowadzić do skutków zagrażających życiu w dłuższej perspektywie.

Na późniejszym etapie kiła pozostaje uleczalna. Jednak osoba może wymagać dłuższego cyklu penicyliny.

Jeśli uszkodzenie nerwów lub narządów nastąpi w późniejszych stadiach kiły, leczenie go nie naprawi. Leczenie może jednak zapobiec dalszym uszkodzeniom, usuwając bakterie z organizmu człowieka.

Leczenie

Leczenie kiły może być skuteczne, szczególnie na wczesnym etapie.

Strategia leczenia będzie zależeć od objawów i od tego, jak długo dana osoba jest siedliskiem bakterii. Jednak na etapie pierwotnym, wtórnym lub trzeciorzędowym osoby z kiłą zazwyczaj otrzymują domięśniowe wstrzyknięcie benzatyny penicyliny G.

Kiła trzeciorzędowa wymaga wielokrotnych wstrzyknięć w tygodniowych odstępach.

Kiła układu nerwowego wymaga dożylnego (IV) penicyliny co 4 godziny przez 2 tygodnie w celu usunięcia bakterii z ośrodkowego układu nerwowego.

Wyleczenie infekcji zapobiegnie dalszemu uszkodzeniu organizmu i można wznowić bezpieczne praktyki seksualne. Jednak leczenie nie może cofnąć żadnych szkód, które już wystąpiły.

Osoby z alergią na penicylinę mogą czasami we wczesnych stadiach stosować alternatywne leki. Jednak w czasie ciąży i trzeciorzędu każda osoba z alergią zostanie poddana odczulaniu na penicylinę, aby umożliwić bezpieczne leczenie.

Po porodzie noworodki z kiłą należy poddać antybiotykoterapii.

Pierwszego dnia leczenia mogą wystąpić dreszcze, gorączka, nudności, obolały ból i ból głowy. Lekarze określają te objawy jako reakcję Jarischa-Herxheimera. Nie oznacza to, że dana osoba powinna przerwać leczenie.

Kiedy uprawianie seksu jest bezpieczne?

Osoby z kiłą muszą unikać kontaktów seksualnych do czasu zakończenia leczenia i otrzymania wyników badań krwi potwierdzających ustąpienie choroby.

Może minąć kilka miesięcy, zanim badania krwi wykażą, że kiła zmniejszyła się do odpowiedniego poziomu. Wystarczająco niski poziom potwierdza odpowiednie leczenie.

Testy i diagnostyka

Lekarz przeprowadzi badanie fizykalne i zapyta o historię seksualną danej osoby przed przeprowadzeniem badań klinicznych w celu potwierdzenia kiły.

Testy obejmują:

• Badania krwi: mogą wykryć obecną lub przeszłą infekcję, ponieważ przeciwciała przeciwko bakteriom kiły będą obecne przez wiele lat.
• Płyn ustrojowy: lekarz może ocenić płyn z wrzodu na etapie pierwotnym lub wtórnym.
• Płyn mózgowo-rdzeniowy: lekarz może pobrać ten płyn przez nakłucie lędźwiowe i zbadać go, aby monitorować wpływ choroby na układ nerwowy.

Jeśli dana osoba otrzyma diagnozę kiły, musi powiadomić o tym wszystkich partnerów seksualnych. Ich partnerzy również powinni przejść testy.

Dostępne są lokalne służby, które powiadamiają partnerów seksualnych o ich potencjalnym narażeniu na kiłę, umożliwiają badania i, w razie potrzeby, prowadzą leczenie.

Pracownicy służby zdrowia zalecą również wykonanie testów na obecność wirusa HIV.

Kiedy otrzymać testy

Wiele osób z chorobami przenoszonymi drogą płciową nie będzie tego świadome. Dlatego dobrze jest porozmawiać z lekarzem lub poprosić o badanie w następujących sytuacjach:

• po odbyciu stosunku płciowego bez zabezpieczenia
• posiadanie nowego partnera seksualnego
• posiadanie wielu partnerów seksualnych
• partner seksualny, u którego zdiagnozowano kiłę
• mężczyzna uprawiający seks z różnymi mężczyznami
• objawy kiły

Przyczyny

Kiła rozwija się, gdy T. pallidum przenoszenie się z jednej osoby na drugą podczas aktywności seksualnej.

Infekcja może przenieść się z kobiety na płód w czasie ciąży lub na niemowlę podczas porodu. Ten typ nazywany jest kiłą wrodzoną.

Kiła nie może się rozprzestrzeniać poprzez wspólny kontakt z przedmiotami, takimi jak klamki, naczynia do jedzenia i deski sedesowe.

Czynniki ryzyka

Osoby aktywne seksualnie są narażone na ryzyko zarażenia się kiłą. Najbardziej zagrożone to:

• osoby uprawiające seks bez zabezpieczenia
• mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami
• osoby żyjące z HIV
• osoby z więcej niż jednym partnerem seksualnym

Rany kiłowe również zwiększają ryzyko zarażenia się wirusem HIV.

Zapobieganie

Środki zapobiegawcze mające na celu zmniejszenie ryzyka kiły obejmują:

• powstrzymywanie się od seksu
• utrzymywanie długotrwałej wzajemnej monogamii z partnerem, który nie ma kiły
• używanie prezerwatywy, chociaż chronią one tylko przed owrzodzeniami narządów płciowych, a nie tymi, które rozwijają się w innych częściach ciała
• używanie koferdamu lub plastikowego kwadratu podczas seksu oralnego
• unikanie udostępniania zabawek erotycznych
• powstrzymywanie się od alkoholu i narkotyków, które mogą potencjalnie prowadzić do niebezpiecznych praktyk seksualnych

Posiadanie kiły raz nie oznacza, że ​​dana osoba ma ochronę przed nią w przyszłości. Nawet po skutecznym usunięciu kiły z organizmu pacjenta, pacjent może ponownie go nabawić.

P:

Czy kiła jest najbardziej niebezpieczną chorobą przenoszoną drogą płciową?

ZA:

Chociaż kiła może rzeczywiście powodować niebezpieczne komplikacje, należy pamiętać, że wiele chorób przenoszonych drogą płciową może prowadzić do potencjalnie poważnych konsekwencji zdrowotnych, jeśli nie zostaniesz poddany leczeniu. Na przykład:

• Choroby przenoszone drogą płciową, takie jak rzeżączka lub chlamydia, mogą prowadzić do problemów z zajściem w ciążę.
• Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV), wirus wywołujący brodawki narządów płciowych, może prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy.
• HIV może być śmiertelny bez leczenia. Ponadto posiadanie nieleczonej choroby przenoszonej drogą płciową może zwiększyć ryzyko zarażenia się wirusem HIV.

Uprawianie bezpiecznego seksu i znajomość statusu choroby przenoszonej drogą płciową to ważne sposoby zapobiegania rozprzestrzenianiu się tych infekcji. Jeśli masz nowego partnera seksualnego, miałeś wielu partnerów seksualnych lub obawiasz się, że możesz mieć chorobę przenoszoną drogą płciową, koniecznie poddaj się testom.

Odpowiedzi reprezentują opinie naszych ekspertów medycznych. Wszystkie treści mają charakter wyłącznie informacyjny i nie powinny być traktowane jako porady medyczne.