Przekonania lekarzy na temat leczenia wpływają na odczuwanie bólu przez pacjentów
Nowe badania pokazują, że efekt placebo może być zaraźliwy społecznie. Innymi słowy, przekonania lekarza o tym, czy leczenie bólu zadziała, mogą mieć subtelny wpływ na to, ile bólu faktycznie odczuje pacjent.
Siła placebo może wykraczać poza to, w co wcześniej wierzyli badacze.
Początkowo używali placebo jako kontroli w eksperymentach z lekami.
Z czasem jednak placebo okazało się wartościowe jako potencjalne leczenie samo w sobie.
Ból, depresja, lęk, zespół jelita drażliwego, choroba Parkinsona i epilepsja to tylko niektóre ze schorzeń, które placebo okazały się obiecujące w leczeniu.
Nowe badanie dotyczyło innego fascynującego aspektu placebo: czy przenosi się społecznie z jednej osoby na drugą? Jeśli tak to jak? A dokładniej, w jaki sposób przekonanie lekarza o działaniu leku wpływa na odczuwanie bólu przez pacjenta?
Luke Chang - dyrektor Computational Social Affective Neuroscience Laboratory w Dartmouth College w Hanowerze, NH - jest autorem korespondencyjnym nowego badania.
Chang i współpracownicy opublikowali swoje odkrycia w czasopiśmie Zachowanie człowieka w naturze.
Testowanie mocy placebo w 3 eksperymentach
Aby zbadać zjawisko placebo przenoszonego przez społeczeństwo, naukowcy opracowali trzy eksperymenty. Wszystkie trzy zawierały dwa różne kremy, które miały uśmierzać ból wywołany ciepłem poprzez oddziaływanie na receptory bólu na skórze uczestników.
Jeden z kremów nazywał się thermedol, a drugi był kremem kontrolnym. Chociaż różniły się wyglądem, oba kremy były w rzeczywistości placebo - a mianowicie wazeliną bez żadnych właściwości uśmierzających ból.
Naukowcy poprosili studentów studiów licencjackich, aby odegrali role „lekarzy” i „pacjentów”. Poinformowali „lekarzy” o zaletach kremów i uwarunkowali ich, aby wierzyli, że termedol był lepszy w łagodzeniu bólu niż krem kontrolny.
Pierwszy eksperyment składał się z 24 par „lekarz-pacjent”. W każdej parze „pacjent” nie wiedział, który krem jest termmedolem, a który kontrolny. Tylko „lekarz” wiedział, który krem jest „skuteczny”.
Następnie naukowcy nałożyli kremy na ramiona uczestników, a następnie wywołali ból wywołany ciepłem, aby ocenić działanie kremu. Wszyscy uczestnicy otrzymali taką samą ilość ciepła.
Podczas eksperymentu wszyscy uczestnicy nosili aparaty, które rejestrowały ich mimikę podczas interakcji lekarz-pacjent.
Korzystając z algorytmu uczenia maszynowego wyszkolonego w zakresie sygnałów bólu twarzy, naukowcy byli w stanie zbadać wpływ sygnałów, takich jak uniesione brwi, uniesione górne usta lub zmarszczki w nosie, na postrzeganą skuteczność zabiegów.
W tym eksperymencie uczestnicy zgłaszali, że odczuwali mniejszy ból podczas stosowania termedolu, a testy przewodnictwa skóry sugerowały, że faktycznie odczuwali mniejszy dyskomfort. Ich mimika również odzwierciedlała mniejszy ból po zastosowaniu termedolu.
W pozostałych dwóch eksperymentach naukowcy stosowali kremy w różnej kolejności i doprowadzili lekarzy do przekonania, że używali termedolu podczas stosowania kremów kontrolnych i odwrotnie.
Sami eksperymentatorzy również byli ślepi na badanie, nie wiedząc, który krem jest który. W tych eksperymentach wyniki były takie same.
Jak przekonania lekarzy wpływają na wyniki kliniczne
Ogólnie rzecz biorąc, we wszystkich trzech eksperymentach wyniki ujawniły, że kiedy „lekarze” wierzyli, że leczenie jest skuteczne, „pacjenci” zgłaszali mniejszy ból. Ich mimika i testy przewodnictwa skóry również ujawniły mniej oznak bólu.
Przyczyny tego pozostają niejasne. Jednak naukowcy uważają, że najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest zarażenie społeczne poprzez bodźce z twarzy.
„Kiedy lekarz pomyślał, że leczenie zadziała, pacjentka powiedziała, że jest bardziej empatyczna” - mówi Chang.
„Lekarz mógł wydawać się cieplejszy lub uważniejszy. Jednak nie wiemy dokładnie, co lekarz robił inaczej, aby przekazać przekonanie, że leczenie działa. To kolejna rzecz, którą zamierzamy zbadać ”- dodaje.
„Wiemy jednak, że te oczekiwania nie są przekazywane werbalnie, ale poprzez subtelne sygnały społeczne” - wyjaśnia Chang.
„Te odkrycia pokazują, jak subtelne interakcje społeczne mogą wpływać na wyniki kliniczne. […] [T] można sobie wyobrazić, że w prawdziwym kontekście klinicznym, gdyby świadczeniodawcy wydawali się kompetentni, empatyczni i przekonani, że leczenie może zadziałać, wpływ na wyniki leczenia mógłby być jeszcze silniejszy ”.
Luke Chang
„Potrzebne są jednak dodatkowe badania, aby zobaczyć, jak wygląda to w prawdziwym świecie” - podsumowuje.
