Tylko „szeptacze kotów” potrafią odczytać mimikę kotów
Koty mają reputację niezależnych, a nawet zdystansowanych, więc nic dziwnego, że ich mimika jest trudna do odczytania. Być może bardziej nieoczekiwane są odkrycia wskazujące, że bardzo niewiele osób potrafi rozszyfrować emocje w kocim wyrazie twarzy i że ta umiejętność ma niewiele wspólnego z posiadaniem kota.
Nowe badania pochodzą z University of Guelph w Ontario w Kanadzie, a ich wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie Dobrostan zwierząt.
Profesor Lee Niel z uniwersyteckiego Campbell Center for the Study of Animal Welfare, współprowadził badanie wraz z prof. Georgia Mason z tej samej instytucji.
Chociaż koty są tak samo - jeśli nie bardziej - popularne jako zwierzęta domowe niż psy, powszechne jest przekonanie, że koty są bardziej samowystarczalne i trudniejsze do nawiązania więzi niż ich psie odpowiedniki, jak zauważają naukowcy w swoim artykule.
Ale czy to prawda? Niedawne badanie Wiadomości medyczne dzisiaj donoszą, na przykład, sugerują, że koty wiążą się ze swoimi opiekunami w takim samym stopniu jak psy lub ludzkie niemowlęta.
Obraz kotów, który mamy, może być stronniczy, a rozszyfrowanie tego, co dzieje się w umysłach tych nieuchwytnych zwierząt, będzie wymagało dalszych badań. Do tej pory naukowcy przeprowadzili o wiele więcej badań nad zdolnością ludzi do rozumienia stanów emocjonalnych psów.
Dlatego prof. Niel, Mason i ich zespół postanowili zbadać, w jakim stopniu ludzie mogą rozszyfrować emocje kotów na podstawie ich mimiki.
Tylko 13% uczestników to „szeptacze kotów”
Zrobili to, rekrutując 6329 uczestników badania z 85 krajów i prosząc ich o obejrzenie 20 filmów z kotami na Youtube.
„Starannie zoperacjonalizowane” filmy wideo przedstawiały koty w negatywnym lub pozytywnym stanie emocjonalnym.
Na przykład w negatywnych filmach koty wykazywały oznaki unikania, wycofując się z obiektu lub osoby lub uciekając do kryjówki. W niektórych zmagali się z fizycznym ograniczeniem lub odmawiano im możliwości wyjścia na zewnątrz.
Koty w tych filmach również warczały, syczały lub miały problemy zdrowotne, takie jak złe samopoczucie lub ból fizyczny.
W pozytywnych filmach koty szukały ulubionych miejsc lub interakcji z ludźmi, takich jak głaskanie.
Żaden z filmów nie przedstawiał oczywistych wyrazów twarzy, takich jak otwarte usta lub spłaszczone uszy, chociaż wszystkie filmy skupiały się na oczach, pyskach i ustach kotów.
Większość uczestników wypadła słabo w testach rozpoznawania twarzy, a średni wynik był niewiele powyżej średniej szansy - 11,85 punktów na 20.
Jednak „13% uczestników indywidualnie odniosło znaczący sukces w identyfikacji wartościowości stanów kotów”, donoszą autorzy, przy czym osoby te uzyskały więcej niż 15 punktów na 20. Prof. Mason i zespół raportują:
„Kobiety odniosły większe sukcesy w tym zadaniu niż mężczyźni, a młodsi uczestnicy osiągnęli większe sukcesy niż starsi, podobnie jak uczestnicy z profesjonalnym doświadczeniem kocim (np. Weterynaryjnym)”.
Naukowcy nieformalnie nazwali tę grupę „szeptami kotów”. Co zaskakujące, dodają, że „osobisty kontakt z kotami (np. Posiadanie zwierzaka) miał niewielki wpływ” na wyniki.
„Fakt, że kobiety generalnie wypadają lepiej niż mężczyźni, jest zgodny z wcześniejszymi badaniami, które wykazały, że kobiety wydają się lepiej rozszyfrowywać niewerbalne przejawy emocji, zarówno u ludzi, jak iu psów” - mówi prof. Mason.
„Umiejętność czytania wyrazu twarzy zwierząt ma kluczowe znaczenie dla oceny dobrostanu zwierząt. Nasze odkrycie, że niektórzy ludzie są wybitni w czytaniu tych subtelnych wskazówek, sugeruje, że jest to umiejętność, do której można wyszkolić więcej osób ”- dodaje prof. Neil.
Prof. Mason wyjaśnia, co sprawia, że te badania są wyjątkowe i różnią się od innych badań, które skupiały się wyłącznie na przejawach bólu przez zwierzęta. „To badanie jest pierwszym, które dotyczy oceny szerszego zakresu negatywnych stanów emocjonalnych u zwierząt, w tym strachu i frustracji, a także pozytywnych stanów emocjonalnych” - mówi.
