Fibromialgia: czy insulinooporność jest „brakującym ogniwem”?
Naukowcy zauważyli, że lek powszechnie stosowany przez lekarzy w leczeniu insulinooporności może również przeciwdziałać bólowi związanemu z fibromialgią, co dostarczyło im nowej wskazówki na temat tej przewlekłej choroby.
Fibromialgia to choroba przewlekła, która powoduje między innymi nienormalny ból całego ciała, zwiększoną wrażliwość na ból i zwiększone uczucie zmęczenia.
Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC), fibromialgia dotyka 4 miliony ludzi w samych Stanach Zjednoczonych, co stanowi około 2% populacji. Jednak naukowcy nadal nie mają pojęcia, co powoduje ten powszechny stan.
Jednak ostatnio naukowcy z Oddziału Medycznego Uniwersytetu Teksańskiego w Galveston dokonali intrygującego odkrycia.
We współpracy z kolegami z innych instytucji naukowcy zidentyfikowali związek między fibromialgią a insulinoopornością. Byli również w stanie leczyć ból związany z fibromialgią, stosując lek powszechnie przepisywany przez lekarzy, aby pomóc organizmowi regulować poziom cukru we krwi.
„Wcześniejsze badania wykazały, że insulinooporność powoduje dysfunkcję małych naczyń krwionośnych mózgu. Ponieważ problem ten występuje również w fibromialgii, zbadaliśmy, czy brakującym ogniwem w tej chorobie jest insulinooporność ”.
Pierwszy autor, dr Miguel Pappolla
„Wykazaliśmy, że większość - jeśli nie wszystkich - pacjentów z fibromialgią można zidentyfikować na podstawie poziomu HbA1c, który odzwierciedla średni poziom cukru we krwi w ciągu ostatnich 2–3 miesięcy” - dodaje dr Pappolla.
Test A1c to badanie krwi, które pozwala lekarzom mierzyć poziom cukru we krwi na podstawie „hemoglobiny A1c”, białka krwinek, które wiąże się z cukrem prostym - glukozą. Lekarze używają tego testu do diagnozowania stanu przedcukrzycowego i cukrzycy typu 2.
Wyniki mogą „radykalnie zmienić” opiekę
Do swoich badań naukowcy zrekrutowali 23 osoby z fibromialgią, których lekarze skierowali je do specjalistycznej kliniki w celu leczenia bólu mięśni lub tkanki łącznej. Opublikowali swoje ustalenia w czasopiśmie PLOS ONE.
Kiedy badacze porównali wyniki testu A1c osób z fibromialgią z wynikami dobranej wiekowo grupy kontrolnej, odkryli, że pierwsza grupa miała znacznie wyższy poziom hemoglobiny A1c niż druga, co wskazuje na miarę insulinooporności.
„[Osoby ze stanem przedcukrzycowym] z nieznacznie podwyższonymi wartościami HbA1c niosą ze sobą większe ryzyko wystąpienia bólu ośrodkowego (mózgu), charakterystycznego dla fibromialgii i innych przewlekłych zaburzeń bólowych” - zauważa dr Pappolla, wskazując, że związek między insulinoopornością a fibromialgią ma był w pobliżu przez długi czas.
O dziwo, przeszedł niezauważony. „Biorąc pod uwagę szeroko zakrojone badania nad fibromialgią, zdziwiło nas, że we wcześniejszych badaniach pominięto ten prosty związek” - mówi pierwszy autor.
„Głównym powodem tego przeoczenia jest to, że około połowa pacjentów z fibromialgią ma obecnie uznawane wartości HbA1c mieszczące się w normalnym zakresie. Jest to jednak pierwsze badanie, w którym przeanalizowano te poziomy znormalizowane dla wieku osoby, ponieważ optymalny poziom HbA1c zmienia się przez całe życie ”- kontynuuje badacz.
„Dostosowanie do wieku pacjentów miało kluczowe znaczenie dla podkreślenia różnic między pacjentami a osobami z grupy kontrolnej” - wyjaśnia.
W ramach badania naukowcy podali metforminę - lek, który ludzie zwykle przyjmują w leczeniu insulinooporności - uczestnikom z fibromialgią i bólem mięśni lub tkanki łącznej.
Metformina skutecznie zmniejszyła ból w tej kohorcie, co skłoniło naukowców do zasugerowania, że ten powszechny lek może być realną i tańszą opcją leczenia dla niektórych osób z tym przewlekłym bólem.
„Tylko w [USA] koszty opieki zdrowotnej wynoszą około 100 miliardów dolarów [rocznie]; porównywalne z raportami w krajach europejskich ”- piszą naukowcy w artykule badawczym.
Dochodzą jednak do wniosku, że jeśli potwierdzą je inne badania, ich odkrycia „mogą przełożyć się nie tylko na radykalną zmianę paradygmatu w leczeniu [fibromialgii], ale mogą również zaoszczędzić miliardy dolarów w systemach opieki zdrowotnej na całym świecie”.
